مدیرعامل انجمن خیریه «تولدی دوباره» با هشدار نسبت به وجود 500 هزار نفر مصرف‌کننده کراک در کشور گفت: بر اساس آمار مربوط به 50 مرکز اقامتی و 10 کلینیک سرپائی نشان‌دهنده افزایش میانگین سنین مصرف‌کنندگان کراک است.
او با بیان اینکه این الگو در مورد سایر مواد نیز صدق می‌کند، افزود: طی این آمار مشخص شد که جوان‌های قرار گرفته در سنین 25 تا 35 سال به این مواد گرایش دارند همچنین میانگین درآمد مصرف‌کنندگان کراک به شدت کاهش یافته است.
دیلمی‌زاده خاطر نشان کرد: میانگین درآمد افراد مراجعه‌کننده جهت ترک کراک به شدت کاهش داشته و در واقع طی سال‌های اشاره شده میانگین درآمدی این افراد از هفت هزار تومان به دو هزار تومان کاهش یافته است.
او یادآور شد: اغلب مصرف‌کنندگان کراک قشر فقیر هستند و سن بالاتری نیز نسبت به سایر مصرف‌کنندگان دارند.
دیلمی‌زاده با اشاره به لزوم طراحی و برنامه‌ریزی برنامه‌های درمانی مطابق با افراد فقیر مصرف‌کننده کراک تصریح کرد: طی سال‌های گذشته از 70 مورد مرگ و میر در کمپ‌ها 63 نفر کراک مصرف می‌کردند که 32 نفر از آنها سکته مغزی کردند.
او افزود: در مصرف‌کنندگان کراک احتمال خطر سکته مغزی بسیار بالا است به همین دلیل درمان‌های سم‌زدایی بدون نظارت پزشک چندان مناسب حال این افراد نیست.
مدیرعامل انجمن خیریه تولدی دوباره با اشاره به انواع درمان‌های موجود در کشور خاطر نشان کرد: درمان‌های سرپایی، اقامتی و بستری از جمله برنامه‌های تائید شده است اما باید دانست که در طول دوره سم‌زدایی، کراک نسبت به هروئین، شیره و تریاک کوتاه‌تر است.
او ادامه داد: بیماران مصرف‌کننده کراک از میانگین وزنی کمتری نسبت به سایر معتادان برخوردارند چرا که کراک به شدت خاصیت بی‌اشتهایی دارد و افراد مصرف‌کننده کراک در زمان مراجعه برای درمان به شدت سوء‌هاضمه داشته و وزن کمی دارند.
او مهم‌ترین ویژگی مصرف‌کنندگان کراک را فقر و بی‌اشتهایی آنها دانست و یادآور شد: این گروه نیازمند برنامه‌های حمایتی بیشتری نسبت به سایر مصرف‌کنندگان مواد مخدر هستند و پزشکان باید توجه کنند که تغذیه مناسب در دوران درمان افراد کراکی فراموش نشود.
مدیرعامل انجمن خیریه تولدی دوباره با اشاره به نیازهای فوری مصرف‌کننده‌های کراک در کشور یادآور
شد: سم‌زدایی متادون و سم‌زدایی بوپونورسین برای کراکی‌ها مناسب نیست و برای هروئینی‌ها و شیره‌ای‌ها مناسب است.
او برنامه‌های نگه‌دارنده (MMT) را برای بیماران کراکی مناسب دانست و تصریح کرد: برنامه‌های اقامتی برای گروه هدف با مصرف بالا نیاز به یک دوره درمانی کامل دارد.
او افزود: برنامه‌های نگه‌دارنده (MMT) می‌تواند طراحی شود به طوری که در این طراحی نیازهای تغزیه‌ای و سرپناهی افراد کراکی نیز در نظر گرفته شود. چرا که کراکی‌ها قبل از ورود به برنامه‌های اقامتی باید دوره سم‌زدایی درمانی را بگذرانند و نیاز آنها به تغذیه آن است که کراکی‌ها به شدت دچار سوء تغذیه شده‌اند.
دیلمی‌زاده در ارتباط با درمان سرپائی نیز یادآور شد: به دلیل آنکه کراکی‌ها از معضل فقر رنج می‌برند این نوع درمان گران‌قیمت بوده و مناسب حال کراکی‌ها نیست و حتی در صورتی که برنامه‌های بستری با برنامه‌های پیگیری همراه نباشد، مناسب افراد کراکی نیست.
مدیرعامل انجمن خیریه تولدی دوباره در ادامه خاطر نشان کرد:اگر انتظار داشته باشیم که یک فرد کراکی که اغلب معتاد خیابانی است تنها تحت درمان برنامه‌های MMT باشد و برای این فرد مبتلا به کراک برنامه‌های تغذیه‌ای منظور نشود نمی‌توان به این برنامه امیدوار بود چرا که این بیمار نیاز به غذا و سرپناه مناسب دارد.
او افزود: باید برنامه‌های خدمات درمانی را برای افراد کراکی توسعه داد و از سال آینده این برنامه‌ها را تجدیدنظر کرد.
دیلمی‌زاده با اشاره به وجود یک میلیون و 600 هزار نفر معتاد حرفه‌ای در کشور گفت: از این تعداد 500 هزار نفر کراکی در کشور وجود دارد که نیاز به برنامه‌های خدماتی ارزان‌قیمت دارند که با توجه به فقر شدید آنها باید اقدامات بازتوانی جسمی و اجتماعی، شبکه‌های سرپناه و خانه‌های میان‌راهی برای آنها منظور شود.
به گفته مدیرعامل انجمن خیریه تولدی دوباره از 500 هزار نفر مصرف‌کننده کراک 100 هزار نفر از آنها درآمدی زیر دو هزار تومان دارند که لازم است برای 100 هزار نفر از کراکی‌ها برنامه‌های ارزان‌قیمت تعریف و ارائه شود.
مدیرعامل انجمن خیریه تولدی دوباره با اشاره به ظرفیت کم (MMT) نگهداری خاطر نشان کرد: این مراکز تنها 15 هزار نفر ظرفیت دارند در حالی که این امکان برای 80 هزار معتاد کراکی خلاءهای فراوانی دارد که اگر این مراکز طی سال‌های بعد اضافه نشود می‌توان شاهد افزایش معتادان خیابانی یا همان کراکی‌ها در کشور باشیم.
او در ادامه افزود: برنامه‌های نگه‌دارنده (MMT)، توانمند‌سازی و بازتوانی تغذیه همراه با یکدیگر می‌تواند برنامه مناسبی در راستای کاهش آسیب و ارتقای افراد کراکی به حساب آید اما متاسفانه در حال حاضر برنامه‌های MMT تنها نگه‌دارنده بوده و برنامه‌های تغذیه‌ای و سرپناهی مناسبی ارائه نمی‌کنند.
او با بیان اینکه این الگو در مورد سایر مواد نیز صدق می‌کند، افزود: طی این آمار مشخص شد که جوان‌های قرار گرفته در سنین 25 تا 35 سال به این مواد گرایش دارند همچنین میانگین درآمد مصرف‌کنندگان کراک به شدت کاهش یافته است.
دیلمی‌زاده خاطر نشان کرد: میانگین درآمد افراد مراجعه‌کننده جهت ترک کراک به شدت کاهش داشته و در واقع طی سال‌های اشاره شده میانگین درآمدی این افراد از هفت هزار تومان به دو هزار تومان کاهش یافته است.
او یادآور شد: اغلب مصرف‌کنندگان کراک قشر فقیر هستند و سن بالاتری نیز نسبت به سایر مصرف‌کنندگان دارند.
دیلمی‌زاده با اشاره به لزوم طراحی و برنامه‌ریزی برنامه‌های درمانی مطابق با افراد فقیر مصرف‌کننده کراک تصریح کرد: طی سال‌های گذشته از 70 مورد مرگ و میر در کمپ‌ها 63 نفر کراک مصرف می‌کردند که 32 نفر از آنها سکته مغزی کردند.
او افزود: در مصرف‌کنندگان کراک احتمال خطر سکته مغزی بسیار بالا است به همین دلیل درمان‌های سم‌زدایی بدون نظارت پزشک چندان مناسب حال این افراد نیست.
مدیرعامل انجمن خیریه تولدی دوباره با اشاره به انواع درمان‌های موجود در کشور خاطر نشان کرد: درمان‌های سرپایی، اقامتی و بستری از جمله برنامه‌های تائید شده است اما باید دانست که در طول دوره سم‌زدایی، کراک نسبت به هروئین، شیره و تریاک کوتاه‌تر است.
او ادامه داد: بیماران مصرف‌کننده کراک از میانگین وزنی کمتری نسبت به سایر معتادان برخوردارند چرا که کراک به شدت خاصیت بی‌اشتهایی دارد و افراد مصرف‌کننده کراک در زمان مراجعه برای درمان به شدت سوء‌هاضمه داشته و وزن کمی دارند.
او مهم‌ترین ویژگی مصرف‌کنندگان کراک را فقر و بی‌اشتهایی آنها دانست و یادآور شد: این گروه نیازمند برنامه‌های حمایتی بیشتری نسبت به سایر مصرف‌کنندگان مواد مخدر هستند و پزشکان باید توجه کنند که تغذیه مناسب در دوران درمان افراد کراکی فراموش نشود.
مدیرعامل انجمن خیریه تولدی دوباره با اشاره به نیازهای فوری مصرف‌کننده‌های کراک در کشور یادآور
او برنامه‌های نگه‌دارنده (MMT) را برای بیماران کراکی مناسب دانست و تصریح کرد: برنامه‌های اقامتی برای گروه هدف با مصرف بالا نیاز به یک دوره درمانی کامل دارد.
او افزود: برنامه‌های نگه‌دارنده (MMT) می‌تواند طراحی شود به طوری که در این طراحی نیازهای تغزیه‌ای و سرپناهی افراد کراکی نیز در نظر گرفته شود. چرا که کراکی‌ها قبل از ورود به برنامه‌های اقامتی باید دوره سم‌زدایی درمانی را بگذرانند و نیاز آنها به تغذیه آن است که کراکی‌ها به شدت دچار سوء تغذیه شده‌اند.
دیلمی‌زاده در ارتباط با درمان سرپائی نیز یادآور شد: به دلیل آنکه کراکی‌ها از معضل فقر رنج می‌برند این نوع درمان گران‌قیمت بوده و مناسب حال کراکی‌ها نیست و حتی در صورتی که برنامه‌های بستری با برنامه‌های پیگیری همراه نباشد، مناسب افراد کراکی نیست.
مدیرعامل انجمن خیریه تولدی دوباره در ادامه خاطر نشان کرد:اگر انتظار داشته باشیم که یک فرد کراکی که اغلب معتاد خیابانی است تنها تحت درمان برنامه‌های MMT باشد و برای این فرد مبتلا به کراک برنامه‌های تغذیه‌ای منظور نشود نمی‌توان به این برنامه امیدوار بود چرا که این بیمار نیاز به غذا و سرپناه مناسب دارد.
او افزود: باید برنامه‌های خدمات درمانی را برای افراد کراکی توسعه داد و از سال آینده این برنامه‌ها را تجدیدنظر کرد.
دیلمی‌زاده با اشاره به وجود یک میلیون و 600 هزار نفر معتاد حرفه‌ای در کشور گفت: از این تعداد 500 هزار نفر کراکی در کشور وجود دارد که نیاز به برنامه‌های خدماتی ارزان‌قیمت دارند که با توجه به فقر شدید آنها باید اقدامات بازتوانی جسمی و اجتماعی، شبکه‌های سرپناه و خانه‌های میان‌راهی برای آنها منظور شود.
به گفته مدیرعامل انجمن خیریه تولدی دوباره از 500 هزار نفر مصرف‌کننده کراک 100 هزار نفر از آنها درآمدی زیر دو هزار تومان دارند که لازم است برای 100 هزار نفر از کراکی‌ها برنامه‌های ارزان‌قیمت تعریف و ارائه شود.
مدیرعامل انجمن خیریه تولدی دوباره با اشاره به ظرفیت کم (MMT) نگهداری خاطر نشان کرد: این مراکز تنها 15 هزار نفر ظرفیت دارند در حالی که این امکان برای 80 هزار معتاد کراکی خلاءهای فراوانی دارد که اگر این مراکز طی سال‌های بعد اضافه نشود می‌توان شاهد افزایش معتادان خیابانی یا همان کراکی‌ها در کشور باشیم.
او در ادامه افزود: برنامه‌های نگه‌دارنده (MMT)، توانمند‌سازی و بازتوانی تغذیه همراه با یکدیگر می‌تواند برنامه مناسبی در راستای کاهش آسیب و ارتقای افراد کراکی به حساب آید اما متاسفانه در حال حاضر برنامه‌های MMT تنها نگه‌دارنده بوده و برنامه‌های تغذیه‌ای و سرپناهی مناسبی ارائه نمی‌کنند.
کد مطلب : 94637