وداع تلخ آیتالله جوادی آملی با امامت نماز جمعه در شهر مقدس قم، دوستداران اصیل انقلاب اسلامی را ناراحت و نگران کرده است.
به گزارش خبرنگار «تابناک»، آیتالله جوادی که روز جمعه برای آخرین بار در نماز جمعه قم به عنوان امام، نماز جمعه این شهر را اقامه کرد، پس از ذکر وظایف امام جمعه اعلام کرد: دیگر نماز جمعه این شهر را اقامه نخواهد کرد.
بنا بر این گزارش، ایشان در نماز جمعه این هفته، دو مسئولیت مهم را متوجه ائمه جمعه دانست که اگر نتوانند به آنها عمل کنند، نزد خداوند مسئول خواهند بود؛ یکی پیام‌آوری دستورات الهی ـ سیر من الحق الی الخلق ـ است و مأموریت دوم نیز سیر و سفر از مردم به سوی خدا ـ سیر من الخلق الی الحق ـ با بیان حاجات و نیازهای مردم به درگاه خداست.
ایشان در تشریح مأموریت نخست بیان داشت: «در این سفر وقتی کسی امام جمعه شد، دیگران ساکت هستند و امام به محراب عبادت رفته و به خداوند عرض می‌کند که ایاک نعبد و ایاک نستعین؛ یعنی خداوندا من و این نمازگزاران تو را می‌پرستیم و از تو مدد می‌جوییم.»
در تبین مأموریت دوم نیز گفت: «خداوند فرموده است که اگر مردم مشکلی داشتند، به نماز پناه برده و مشکل خود را برطرف کنند، مردم صدها مشکل دارند که باید این را امام جمعه بیان کند و اگر بیان کرد و مشکل مردم رفع شد، نشانه این است که خوب بیان کرده اما اگر مشکل مردم رفع نشد، امام جمعه نتوانسته است مطلب را خوب بیان کند.»
ایشان ادامه داد: اگر در اقامه نماز جمعه، بنده این مشکل نیز بوده است از همگان عذرخواهی می‌کنم.
به نظر می‌رسد، افکار عمومی پس از گذشت یک روز از این وداع تلخ نتوانسته است، دلیلی منطقی برای این خداحافظی بیابد و قطعا اشتغالات فراوان ایشان را دلیل این کناره‌گیری نمی‌داند. اگر به بیانات ایشان استناد کنیم و اینگونه برداشت کنیم که ایشان به دلیل اینکه احساس کرده است از تریبون نماز جمعه و از راه نصایح و رهنمودها نتوانسته مشکلات موجود در جامعه و کشور را حل کند، آن موقع است که سنگینی و تلخی این وداع را بیش از پیش احساس می‌کنیم.
البته یک نظر دیگر هم مطرح است و آن اینکه با توجه به اینکه ایشان رساله عملیه منتشر نموده و در سلک مراجع معظم تقلید درآمده اند، لذا دیگر وجهی برای ماندن در تریبون نماز جمعه باقی نمانده و ایشان ترجیح داده اند تا در سنگری دیگر بیش از پیش در خدمت اسلام و مسلمین فعالیت نموده و قاطبه مومنین در جایگاهی دیگر از برکات ایشان استفاده نمایند.
به هر حال آیتالله جوادی همواره در جریانات اخیر، معتقد به برخورد مسلمانانه با مردم در مسائل مربوط به انتخابات بود و انتقاداتی نیز به مسائل اقتصادی داشت که وظیفه خود می‌دانست از تریبون نماز جمعه این مسائل را به اگاهی مسئولان برساند؛ اما گویا وضعیت جاری ایشان را به این نتیجه رسانده است که نتوانسته از این راه، مشکلی از مشکلات مردم را حل کند.
بر این اساس، در صورتی که ایشان به دلیل اول به چنین نتیجه‌ای رسیده باشد، بدیهی است که برای یک جامعه چندان مطلوب نخواهد بود که متفکران و اندیشمندان خود را در کنار و حاشیه ببیند؛ متفکرانی که به ویژه قوام و توسعه مفاهیم و نظریه حکومت دینی مبتنی بر اصل ولایت فقیه، منوط به اجتهاد و پایمردی آنان است که دل در گرو دین خدا دارند.
به نظر می‌رسد، رویکرد جاری حوزه سیاست ـ چه در سطوح بالا و کلان و چه در سطوح میانی ـ و بی توجهی به عالمان دین، در دراز مدت نه تنها سیاست، بلکه جامعه ایران را از پشتوانه‌های نظری تهی خواهد کرد و در نهایت امر، این جمهوری اسلامی و نظام برآمده از امام و خون شهداست که رو به زوال خواهد گذاشت و بدون شک در این مسأله، اصل نظام و ارکان آن یعنی مردم، ولایت فقیه و قانون اساسی اولویت دارد، وگرنه گردانندگان حوزه سیاست که چند صباحی می‌آیند و پس از پایان کار خود می‌روند.