استادیومهای ورزشی از زمانی که ایجاد شدند، محلی بودند برای تماشای مسابقات ورزشی و تخلیه هیجاناتی که از طریق تلویزیون قابل انتقال نیست. در استادیومها، مردم از هر قشر و سطح فرهنگی جمع میشوند تا به تشویق تیم محبوب خود بپردازند و در اکثر کشورهای دنیا، شیوه تشویق و رفتارهای در استادیوم با کمی تفاوت، یکسان است. متاسفانه در استادیومهای ورزشی ایران مردم یک سری از کارها را انجام میدهند که برای بسیاری از افراد ناخوشایند است و همین رفتارها باعث میشود که بسیاری از افراد، اولین تجربه استادیوم خود را به آخرین آن تبدیل کرده و دیگر به سمت استادیوم و تشویق تیم محبوب خوب نیایند. ما در این مطلب، به بررسی شاخصترین عادات بدی ایرانیها در استادیومهای ورزشی فوتبال میپردازیم که نمونه بارز این رفتارها را میتوان در استادیوم بزرگ آزادی یافت!
1- فحش؛ تخلیه هیجان و استرس
اگر از کسانی که یکبار به استادیوم آمدهاند و شدیدا از فضای آن گله داشتهاند، بپرسید که چرا و از چه بابت ناراحت هستند، قطعا اولین جواب هر یک از آنها، فحشها و ناسزاهایی است که در استادیومها داده میشود. بسیاری از افراد که با کودکان خود به استادیومهای ورزشی فوتبال میآیند، با خود عهد میکنند که دیگر به این استادیومها سر نزنند چون کودک آنها در همان چند دقیقه اول شروع بازی میتواند دایرة المعارف فحشهای روز شود و این امر هرگز خوشایند والدین آنها نخواهد بود. فحشهایی که در طول بازی داده می شود رابطه مستقیمی با نتیجه بازی دارد و اگر مردم طرفدار یک تیمی باشند که نتیجه را واگذار کرده است، برای تخلیه فشار خود نیز هر چه در دهان دارند، بازگو میکنند.
2- راه رفتن در بین صندلیها
اگر یکبار به استادیومهای ورزشی فوتبال رفته باشید، در همان ابتدای نشستن بر روی صندلی، با یک صندلی پلاستیکی پر از خاک مواجه میشوید که علاوه بر بارشهای باران و طوفانهایی که شده و آن را به این شکل در آورده، راه رفتن تماشاگران بر روی صندلیها یا ایستادن بر روی آنها در هنگامی که تیم مورد علاقه گل میزند، در خاکی و کثیف شدن آن بی تاثیر نمیباشد. قبل از رفتن به استادیومها باید مقادیری دستمال مرطوب داشته باشید تا تمامی لباس و وجودتان خاکی نشود، وگرنه گروهی برای نظافت و انجام چنین کارهایی وجود ندارد چون بسیار هزینه بردار است!
3- مزاحمت افراد اطراف
اصولا کسانی که در اطراف شما نشستهاند باید فعالیت مفیدی داشته باشند و این کارها ممکن است برایتان خوشایند نباشد. به طور مثال ممکن است شخص پشت سری شما کفش خود را به لبه صندل شما بفشارد و از پشت لباستان را خاکی کند که با نگاه پی در پی شما و در صورتی که شخص مورد نظر با فرهنگ باشد و استرس بازی در اون رخنه نکرده باشد، دیگر این کار را تکرار نخواهد کرد. نفرات کناری و یا همان افراد پشت سری میتوانند با تکان دادن پرچمهای بزرگ خود در صورت شما، اسباب ناراحتی را نیز فراهم بیاورند که این کار هم ممکن است با تذکر دادن برطرف نشود و به هر صورتی باید تکانهای این پرچمهای بزرگ را تحمل کنید.
4- دودهای معلق سیگار در فضا
از جمله عادات زشت و ناپسندی که در استادیومها دیده می شود، سیگار کشیدن تماشاگران اطراف هست. سیگار کشیدن در فضاهای عمومی و جایی مثل استادیوم که دهها هزار نفر در آن با فاصله کمتر از 10 سانتی متر در کنار هم نشستهاند، زیاد خوشایند نمیباشد و ممکن است در نزدیکی شما شخصی باشد که بیماری آسم داشته باشد، گرچه این بیماران ریسک کمتری میکنند و به استادیوم نمیآیند اما ممکن است افرادی از این قبیل وجود داشته باشند. بسیاری از افراد سیگار کشیدن خود را با فشارهای بازی و استرس توجیه میکنند که مسلما جواب قانع کنندهای نیست.
5- رها کردن زبالهها در استادیوم
فروش مواد خوراکی در استادیومها توسط دستفروشها انجام میشود و آنها نیز تنها یک فروشنده ساده هستند و محصولات را از پیمانکار مخصوص استادیوم دریافت میکنند که بی کیفیتترین محصولات را انتخاب کرده و برای عرضه با قیمتهای گزاف در استادیومها، آماده میکند. در این بین افراد مختلف بعد از استفاده خوراکیها، زباله آنها را در محیط اطراف رها میکنند. با اینکه این زبالهها به در اکثر مواقع توسط کارگران استادیوم جمع میشود اما همین یک عادت ناپسند است که در بسیاری از مواقع دیده می شود و تماشاگران به آن توجه خاصی ندارند.
6- واکنش با باخت تیم
بسیاری از افراد تا قبل از تمام شدن بازی آرام هستند و به همان فحشهای میانه بازی رضایت میدهند اما با باختن تیم محبوبشان ممکن است رفتارهایی از آنها سر بزنید که بسیار مخاطرهآمیز است و ممکن است منجر به مجروح شدن افراد شود. این رفتارها می تواند تخریب صندلیها و پرتاب آنها به سمت پایین باشد و یا پرتاب سنگ که از مجموعه دیوارها و ستونها فرسوده کنده شده و قابل جدا شدن بوده است. افرادی بسیاری در سالهای گذشته به خاطر همین اعمال، مجروح شدهاند که امروز این واکنشها خطرناک از سمت تماشاگران کمتر شده است.
آرمان محسنی