پیرو گمانه زنی قبلی شفاف، درمورد علت توقیف هفته نامه «شهروند امروز»، به نظر می رسد علت حکم هیأت نظارت بر مطبوعات، مسأله ای جز مصاحبه ی مهدی فیروزان، داماد امام موسی صدر، بوده است. همان طور که در تحلیل قبلی ذکر شد، شهروند امروز در شماره های قبلی، طرح های از رئیس جمهور و هیأت دولت روی جلد درج کرده است. این طور که از شواهد و قرائن امر پیداست، دلیل اصلی توقیف این هفته نامه، پرداختن های جسورانه به موضوعات دولت، جریان انحرافی و انتقادهای تند به رئیس جمهور بوده است.
در شماره های 79 و 86 تصویر روی جلد طرحی گرافیکی از احمدی نژاد بود که به ترتیب با عناوین «ارباب حلقه ها» و «یک نامه یک رأی» و در شماره 81 طرحی کاریکاتورگونه از دولت دهم با عنوان «چگونه می توان مملکت را با خواب اداره کرد» در هیأت لباس های دوران عصر صفویه به چاپ رسید. در شماره آخر (10 جدید، 87 قدیم) هم شاهد میز گردی با عنوانی بسیار تیز و تند بودیم؛ «اولین دروغ را چه کسی گفت». بر این اساس این طرح ها و محتویات داخل این شماره های شهروند امروز، احتمالاً به عنوان مصادیق سیاه نمایی و توهین به مقامات حقوقی در نظر گرفته شده و مشمول تبصره 8 ماده 6 قانون مطبوعات شده است.
ماده 6، تبصره 8: افترا به مقامات، نهادها، ارگانها و هر یک از افراد کشور و توهین به اشخاص حقیقی و حقوقی که حرمت شرعی دارند، اگر چه از طریق انتشار عکس یا کاریکاتور باشد.
دور اول شهروند امروز در فروردین ماه 86 شروع به کار کرد و در تاریخ 18 آبان 87 در شماره 71 خود که عکسی از اوباما و دخترش را بر روی جلد داشت، توقیف شد. با پوست اندازی
هیأت نظارت بر مطبوعات و خروج افرادی مانند محمدعلی رامین از آن و ورود اشخاصی هم چون علی مطهری، رویکرد تازه ای در مطبوعات آغاز شد. در این رویکرد مطبوعات به عنوان دشمنان نظام و اصلاح طلبان به عنوان سوء استفاده گران بالقوه از آزادی به شمار نمی آمدند و سعی بر این بود که اختناق مطبوعاتی دوره قبل اصلاح شود. به این ترتیب این هیأت روزنامه «اعتماد» و هفته نامه «شهروند امروز» را رفع توقیف کرد تا مجدداً گروهی که به دلیل تنگ نظری طیف دولت به نمایندگی معاون سابق مطبوعاتی رئیس جمهور (محمد علی رامین) از گردونه رقابت مطبوعاتی خارج شده بودند، مجدداً توانستند شروع به کار کنند و این اتفاق مبارکی در جهت احیاء آزادی بیان و تضارب آرا در فضای سیاسی-مطبوعاتی کشور محسوب می شد.
اما 14 شهریور در در جلسه هیأت نظارت بر مطبوعات، روزنامه «روزگار» و هفته نامه «شهروند امروز» توقیف شدند تا به نوعی شاهد عقب گرد در کشور باشیم. البته در صورتی که این روزنامه و هفته نامه از قوانین مطبوعات تخطی کرده باشند، این رأی هیأت نظارت منطقی و قابل دفاع خواهد بود، ولی آن جا به مشکل بر خواهیم خورد که یادمان می افتد علاوه بر قانون مطبوعات، قانون نانوشته ای وجود دارد که هرگاه رسانه ای هرچه بیشتر به نقد دولت بپردازد، بیشتر به مرگ زودرس نزدیک خواهد شد. این جاست که ما آرزو می کنیم ای کاش همان طور که جریان انحرافی و سرکرده آن هرچه می خواهد می گوید، همه همین گونه باشند. حتی اگر این نوع آزادی درست هم نباشد، قطعاً اگر به سویه همه از این نوع آزادی برخوردار باشند، به حق نزدیک تر است تا این که یک گروه با قدرت زیاد و تعداد اندک بتوانند هرچه می خواهند بگویند، ولی دیگران نتوانند کاریکاتور رئیس جمهور را روی جلد درج کنند و از وی به تندی انتقاد کنند.
این که رئیس جمهوری خط مشی رسانه ای بسته‌ای داشته باشد عجیب نیست، ولی این که رئیس جمهوری مدعی باشد آزادی بیان در ایران نزدیک به مطلق است، یا این که بگوید رسانه ها باید انتقاد کنند و ما استقبال می کنیم، یا این که بگوید برای ما فرقی نمی کند و ما اصلاً این تخریب ها برایمان مهم نیست ولی نوع دیگری عمل کند، بسیار آزار دهنده است. خیلی توهین آمیز است که رئیس جمهور یا نماینده اش، هیأتی را به سمتی ببرند که روزنامه و هفته نامه ای را به تعطیلی بکشاند و علاوه بر تحت فشار قرار گرفتن اهالی رسانه از جهت معیشتی، فضای مطبوعات که ذاتاً نیازمند آزادی است به ورطه ی امنیتی شدن کشانده شود.
احسان رستگار؛