از لابه لای برف و ُ خون از جلبک رود ِ غریب بیرون بیاور پرچمم اسطوره ی خوب و ُنجیب با لهجه ی تازی بخوان در گوش ِ من قرآن که باز- تسلیم "قد قامَت" شوم دیوانه ی راز وُ نیاز هم قصه ی عیسایی وُ از قلب احمد آمدی سحر ِعصا در دست تو تا مرز ِبی حد آمدی چون نطفه ی مرموز ِ عشق در اضطراب مریمی ای قهرمان قصه ها پیروز شو با پرچمی سبز وُ سپید وُ سرخ را معنی بکن در ذهن شب با خط میخی ، پهلوی یا گویش ِ ترک وُ عرب در زیر ِپای اسب ِخود بنیاد ِغمها را بکوب اسطوره ی بیدار من ای سمبل ِ دنیای خوب صنم میرزازاده 1 شهریور 1389 استانبول