تیم فوتبال ایران در یک دیدار دوستانه و در خارج از مرزهای خود پذیرای قدرتمند ترین و پرافتخارترین تیم جهان یعنی برزیل خواهد بود . البته اگر برزیل با تیم کامل خود بیاید شور و هیجان و البته اعتبار این بازی دو چندان خواهد شد. ناگفته پیداست که برزیل , برزیل است حتی اگر با ذخیره هایش باشد . و این فرصتی است جدی برا ی فوتبال ایران که با توجه به پخش گسترده تلویزیونی آن در دنیا بتواند از نام واعتبار خود در فوتبال آسیا وجهان بعد از ناکامی در راهیابی به جام جهانی دفاع کند.تا اینجا بماند......
اما مگر از این فرصتها چقدر نصیب فوتبال ما میشود ؟آیا بهتر نیست مسئولان ارشد فوتبال ما از این فوق فرصت استفاده بهینه نموده و از آن به عنوان یک بازی خداحافظی برای بزرگانی چون مهدوی کیا . هاشمیان باقری و.....استفاده نماید . تازه برگزاری بازی خداحافظی و دعوت از تیمهای مطرح جهان بخاطر هزینه های وحشتناک آن همیشه عامل وسدی بوده است تا فدراسیون ازاین کار سر باز بزند.نگاهی به کشورهای عربی حاشیه خلیج تا ابد فارس بیندازیم تا متوجه بشویم برای با زیکنان بزرگ خود که شاید حتی نام آنها در آسیا هم مطرح نباشد و اسم آنها به گوش من و شما ناآشنا باشد از تیمهای بزرگی چون آرژانتین ,برزیل, رئال مادرید.بایرن مونیخ و.... دعوت میکنند تا یاد وخاطره آن بازیکن در روز خداحافظی اش از فوتبال را در حافظه تاریخ ثبت کنند.
چرا ما ایرانیها که سنبل قدر شناسی!!هستیم نباید اینگونه کارهایی انجام دهیم. روی صحبت من با فدراسیون است . که این فرصت را غنیمت شمرده و با دعوت از کریم و مهدی و.... در این روز بزرگ . جشن خداحافظی آنان را از بازیهای ملی برگزار کند.