جشنواره مطبوعاتی که مناره دارد، به این بلندی!
هفدهمین جشنواره بین‌المللی مطبوعات و خبرگزاری‌ها برگزار شد. نمایشگاه جشنواره در محل نمازخانه بزرگ شهر تهران برگزار شد. البته برای ما عادی است که شهرمان نمازخانه‌ای به این بزرگی داشته باشد و محل دائمی نمایشگاه‌هایش به آن بزرگی باشد. بعد سالی یک‌بار در نمازخانه شهرمان نماز عیدفطر بخوانیم، نمایشگاه‌های گوناگونمان را در نمازخانه شهرمان برگزار کنیم، ضمناً برای نماز جمعه هم برویم به دانشگاه شهرمان اما نمی‌دانم در این‌باره چه توضیحی به مهمانان خارجی جشنواره داده‌اند. قطعاً مهمان خارجی این سؤال در ذهنش شکل می‌گیرد که در این شهر چرا نمایشگاه مطبوعاتشان مناره دارد؟ آن هم به این بلندی! و با این حساب جایی که مردم شهر نماز می‌خوانند، مناره‌هایش باید چقدر باشد.
نمی‌دانم در ایام جشنواره کدام مهمان این سؤال‌ها را پرسیده و کدام میزبان به او جواب داده و اساساً چه جوابی داشته که بدهد اما مطمئنم که اگر مهمانان خارجی‌مان در مراسم اهدای جوایز حضور داشتند، همه سؤالاتشان پاسخ درخوری می‌یافت.
اینکه در جشنواره مطبوعات یک کشوری به رئیس صداوسیمای آن کشور جایزه «رسانه یار» برتر بدهند... اینکه به رئیس جمعیت هلال‌احمر به خاطر اقدام فوری در کمک‌رسانی به سیل‌زدگان پاکستان در جشنواره مطبوعات جایزه بدهند. تکلیف محل مناره‌دار برگزاری نمایشگاه مطبوعاتش هم برای خارجی‌ها مشخص می‌شود.
ما مردمی هستیم که می‌خواهیم یک کارهایی انجام بدهیم و اساساً برایمان مهم نیست که «کی»، «کجا»، «چرا»، «به چه قیمت» و... کارمان را انجام می‌دهیم و به طور کلی همه چیزمان به همه چیزمان می‌آید، چرا که در همه شئون شرایطمان کنونی به حساب می‌آید.
بر همین اساس جوایز ویژه زیر را برای سال‌های بعد و دوره‌های دیگر جشنواره مطبوعات دستکم تا سه سال آینده به عرض می رسانم.
- جایزه ویژه میل‌لنگ طلایی بهترین میل‌لنگ‌تراش به «اوس‌غلام» به خاطر تراش موفقیت‌آمیز میل‌لنگ اتومبیل شخصی مدیرمسئول روزنامه الف.
- جایزه ویژه قیچی طلایی به «صمد رشتی» مدیر محترم آرایشگاه محل زندگی مدیرمسئول روزنامه ب به خاطر زحماتش در اصلاح امور محله.
- جایزه ویژه سرنگ طلایی به «آقامجید» آمپول‌زن قدیمی و دنیادیده محل زندگی مدیرمسئول روزنامه ج به خاطر زحمات شبانه‌روزی‌شان برای سلامت مردم محل.