سایت الف متعلق به احمد توکلی در مقاله‌ای با عنوان «حتی به بتها هم بی‌احترامی نکنید» از ادبیات دولتی‌ها انتقاد کرد.
در این مقاله آمده است: در قرآن بزرگ‌ترین گناه شرک دانسته شده است. صریح آیه قرآن است که خداوند از گناه مشرک نمی گذرد اما بقیه گناهان را می‌بخشد. «ان الله لا یغفر ان یشرک به و یغفر ما دون ذلک لمن یشاء و من یشرک بالله فقد افتری إثما عظیما؛ خداوند(هرگز) شرک را نمی بخشد! و پایین تر از آن را برای هر کس (بخواهد و شایسته بداند) می‌بخشد. و آن کسی که برای خدا، شریکی قرار می‌دهد، گناه بزرگی مرتکب شده است.»
بنابراین مشرک گناه‌کارترین فرد و پست‌ترین آدم روی زمین است. اما همین انسان مشرک و پست، باز آن چنان دارای حرمت است که خداوند به انسان‌های دیگر دستور داده که حق دشنام به این‌ها را ندارید. «و لا تسبوا الذین یدعون من دون الله فیسبوا الله عدوا بغیر علم؛ و شما مؤمنان بر آنان که غیر خدا را می‌خوانند دشنام مدهید تا مبادا آن ها هم از روی دشمنی خدا را دشنام دهند.»
پس انسان‌ها هر عنوان و صفت و خصلتی که داشته باشند مقدار زیادی حرمت و احترام دارند که ما ملزم به رعایت حرمت آنها هستیم. در تفسیر نمونه آمده درباره این آیه آمده است که هیچ‌گاه بتها و معبودهای مشرکان را دشنام ندهید، زیرا این عمل سبب می‌شود که آنها نیز نسبت به ساحت قدس خداوند همین کار را از روی ظلم و ستم و جهل و نادانی انجام دهند.
نویسنده با اشاره به روایات و احادیث متعدد درباره چگونگی برخورد با مخالفان و دشمنان و لزوم رعایت ادب درباره آنها ادامه داده است: نکات درس آموز عبارات فوق به صورت خلاصه این است که دشمنان ما هرچه قدر هم پست یا ناراست باشند، این حق برای ما ایجاد نمی‌شود که آنها را با الفاظ نادرست خطاب کنیم.
متاسفانه برخی عبارات در جملات و نوشته‌های برخی مقامات و رسانههای حکومتی و دولتی، از روزنامه انقلابی کیهان تا معاون محترم مطبوعاتی وزارت فرهنگ ارشاد اسلامی یا مقامات دیگر دیده می‌شود که متناسب با رویه اسلامی و ایمانی نیست.
کاربرد عباراتی بی‌ادبانه ولو تحت عنوان طنز، خطاب به روسای‌جمهور سابق یا خطاب به اصحاب رسانه یا افراد دیگر، حتی اگر خبط و خطای هدف این سخنان نیز آشکار باشد و اشتباه، عناد یا شیطنت در رفتار یا نوشته‌های مخالفان یا منتقدان آشکار باشد، پذیرفتنی نیست.
رسانه‌ها یا مقاماتی که به نحوی با حکومت یا دولت در ارتباطند انشاء‌الله توجه خواهند داشت که کاربرد این‌گونه ادبیات، خواه‌ناخواه، به‌درستی یا به نادرست، در افکار عمومی به مناصب حکومتی و دولتی دیگر نیز مرتبط دانسته می‌شود. مبادا خدمات فراوان آنها به انقلاب و اسلام به‌خاطر بی‌احتیاطی‌های کلامی خدشه‌دار شود.
از سوی دیگر مدتی است برخی مقامات دولتی به بهانه استفاده از فرهنگ عامه و نزدیک شدن با مردم از ادبیات نادرست استفاده می‌کنند. باید توجه داشت که استفاده از ادبیات عامه مردم با بی‌ادبانه صحبت کردن تفاوت دارد. امام(ره) نیز با ادبیات مردم سخن می‌گفت اما هیچ‌گاه زبان به گفتار بی‌ادبانه نیالود.
استفاده از ادبیات عامه با ادبیات عامه غیرمودبانه تفاوت دارد. اتفاقا استفاده از ادبیات عامیانه غیرمودبانه نه تنها انقلابی نیست بلکه کاملا مطابق با فرهنگ سیاسی غرب است. اگر روسای‌جمهور یا سیاستم‌داران کشورهای غربی از تکیه‌کلام‌های عامه غیرمودبانه برای نزدیک شدن به مردم کوچه و بازار استفاده می‌کنند، این منش در فرهنگ سیاسی اسلامی ایرانی ما نه تنها شایسته نیست بلکه تنزل از ادب و حیای اسلامی ایرانی است.